Wilkołak

człowiek, który potrafi się przekształcić w wilka. Jest wtedy groźny dla innych ludzi i zwierząt domowych, ponieważ atakuje je w morderczym szale. Wilkołakiem można stać się za sprawą rzuconego uroku lub po ugryzieniu przez innego wilkołaka. Przeistoczenie w wilka jest także możliwe dzięki natarciu się specjalną maścią. Mit o Likaonie (Lykaonie) mówi o niesławnym królu Arkadii, który to powątpiewając w moce bogów, postanowił poddać ich próbie i zaprosił ich na ucztę. Wraz ze starszymi synami zamordowali najmłodszego syna. Obdarli go ze skóry, rozczłonkowali i ugotowali w kotle. Taką to upiorną potrawę Likaon podał na uczcie zaproszonym bogom. Ci od razu wyczuli, że to człowiek i odmówili jedzenia. Wyjątkiem była Demeter, która rozkojarzona po stracie swojej córki zjadła kęs z łopatki. Rozłoszczeni bogowie postanowili ukarać Likaona i jego synów i wtedy Zeus zamienił ich w wilki. Chłopca zaś poskładali i wskrzesili, a w miejscu łopatki którą ugryzła Demeter wstawiono kawałek kości słoniowej, dlatego jego potomkowie do dziś mają takie właśnie znamię. Inna wersja tego mitu mówi że w wilki pozamieniał ich Dionizos, jedyny z bogów Olimpu który nie miał nic przeciwko kanibalizmowi. Zaś jego celem było ocalenie Likaona i jego synów przed gniewem innych bogów. Od tamtej pory, raz na dziesięć lat pasterze z Arkadii podczas dzikich orgii Dionizji niejako odtwarzali ten mit mordując dziecko i gotując z niego zupę. Wybrany mężczyzna musi zjeść taką zupę, a następnie przejść przez rzekę, gdzie przez dziesięć lat powinien żyć z wilkami. Potem wolno mu jest powrócić do ludzi. Rytuał ten ma na celu zabezpieczenie stad przed atakami wilków, ponieważ człowiek był wśród wilków i mógł je odciągać od ludzkich pastwisk. Magiczną moc potrzebną do zmiany człowieka w wilka zapewniał fakt, że czynił to sam Dionizos – spersonifikowany w zamordowanym dziecku. Wierzono, że każde dziecko które zostanie żywcem obdarte ze skóry, rozczłonkowane i przyrządzone, faktycznie staje się bogiem pijanego szału. To znowu odnosi się do mitu o dzieciństwie Dionizosa którego zazdrosna Hera kazała zamordować. Wysłała więc tytanów by dokonali dzieła, ci odarli go ze skóry, upiekli i zjedli. Szczęściem w porę pojawił się Zeus, spalił tytanów piorunem i z popiołów odtworzył Winnego Boga.

Wilkołak fim

Lawrence Talbot (Benicio Del Toro) po długim pobycie w Stanach Zjednoczonych wraca do swojego rodzinnego domu w wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii. Pewnego dnia zostaje ugryziony przez wilkołaka i zaczyna się zmieniać w potwora.

Główny bohater, Lawrence Talbot (w tej roli Benicio del Toro), wraca do rodzinnej posiadłości i uczestniczy w pogrzebie brata, który zginął rozszarpany przez niezidentyfikowane zwierzę. W trakcie poszukiwań bestii Lawrence zostaje ugryziony przez wilkołaka i sam przy każdej pełni zmienia się w potwora.

Wilkołaki w współczesnej fantastyce

Współcześnie likantropy pojawiają się jako zwykli ludzie, którym o ile się zachce i podczas pełni zmieniają się w zwyczajnego wilka. Poza tym nie lubią wampirów i srebra. Za to bardzo lubią niezdarne, blade, samotne i wpadające w depresje dziewczyny, które mogą „pocieszyć”. Tak, jak na przykład Jacob Black (rasowy kundel z Sagi tłajlajt) spotkał na swojej drodze niewinną niewiastę Bellę Słoń, którą bardzo skutecznie pocieszał, swoim ciepłym ciałem. Teraz każda diołcha (w każdym wieku) marzy o swoim piesku.

Ogółem najwięcej przedstawicieli tego gatunku można spotkać wśród graczy RPG, mrocznych graczy w Bitefight i metalowców. Niektórzy ludzie sądzą, że włosy wyrastające w wyniku procesu dojrzewania świadczą o nadprzyrodzonej mocy wilkołaka. Jeszcze inni to prawdziwie mroczni fani "Zmierzchu" (na tych ostatnich pomaga tylko siekiera).